Anneler Günü

Anneler günü.. artık benim içimi acıtan gün..

Annemsiz 2. anneler günü...

Şu an saat 01.30..

İnsanlar, annesi hayatta olanlar, hunharca sosyal medya hesaplarından anneleriyle foto paylaşıp kutlama yapıyorlar veya çocuğu olan anneler çocuklarının yaptığı anneler günü kutlamalarını.. 

Ben de yarına bırakmadan hemen yakınlarıma anneler gününü mesajı attım..

İçim burkuldu o sosyal medyada insanların paylaşımları gördükçe.. Zaten anneler günü yaklaştıkça buruklaşıyorum. Herkes annesine bir şeyler alıyor yapıyor benimse annem için yapmak istediğim çok şey var/vardı ve yapamıyorum.. Ona sıkıca sarılamıyorum bile.. iyi ki benim annemsin diyemiyorum..

Onu öyle özledim ki..

Çoğu zaman dışarda gezerken onun beğeneceği bir şey gördüğümde alıvermek geçiyor ve sonra dan! 'annen öldü'. diyor beynim. 

Onu düşünmediğim tek bir gün yok.

Demin sosyal medyada ' usulca kutlayın anneler günü öksüzlerin, yavrusunu kaybetmiş annelerin canını yakmadan'' tarzı bir şey okudum.. Ne doğru..Ne doğruymuş. Ben ki kazık kadar olmuşken annemin yokluğu bugün ayrıca bi gözüme batar canımı yakarken, küçük çocuklar yavrusunu kaybeden annelerin içi nasıl sızlıyordur.

Bir de kendime şunu sordum 'acaba annem hayatta olsa böyle abartılı paylaşımlar yapar mıydım? ' Muhtemelen yapardım acı ama gerçek bu. 

Neyse ;

Anneliğin doğurmakla olmayacağını düşünenlerdenim. Annelik 'anne gibi hissetmek , anne gibi  davranmaktır.'' Tüm kendini anne gibi hisseden, bir şekilde analık yapan tüm anne gibi annelerin günü kutlu olsun!

Mermaid