Kimbilir onunla ne kadar zamanımız kaldı? Yaşlanıyor diye önce onun vefat edeceğini düşünüyorum ama belki de ben ölüp gidicem..
Anneannemin reçeli bana garip bir şekilde kendimi şanslı hissettirdi. Hala yaşayan bir anneannem var ve bizi düşünüyor. Reçel yapıp veriyor mesela. Mesela kardeşime uygun pijama buldu mu alıveriyor. Onu görünce sıkı sıkı sarılıp hiç unutmak istemediğim mis kokusunu içime çekmeme izin veriyor. Çocukluğumda onunla güzel anılarım var mesela : panayır ritüelimiz, yazları onda kalışlarım, ayağım çatladığında bir bayram bana bakması ve daha bir çok anı...
Annem yok artık ama ananem hala hayatta. Annemin yerini asla tutamaz. Asla.
Ama anneannemin hayatta olması güzel.
Ona annemin hastalık sürecinde çok kızmıştım bazı şeylerden. Bir misal babaannem gibi kardeşime bakmıyor. Ama olsun.
Ölüm, annemin ölümü.. Hayata bakışımı, beni değiştirdi.
Kimse ölmesin istesem de ölecek. Ben ne zaman ölücem acaba?
Bir de artık uzun uzun düşünmüyorum insanların, arkadaşlarımın davranışlarını onlardan beklentilerimi karşılamamalarını.. Annem -beni en çok düşünen insan- yok. Artık kimse beni onun kadar sevmiycek ve nazımı çekmiycek.. O yüzden boşveriyorum. Acımı da çeken anlar..
Mermaid
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder