Özlem, tutulma, deprem

Yaşasaydı bugün 56 yaşında olucaktı.. Onu öyle çok özledim ki.. Ölüm günü ayrı doğum tarihi ayrı canımı acıtıyor; yokluğu daimi yaram zaten..

19 yıl önce bugün, tıpkı bugün yaşanacağı gibi bir güneş tutulması yaşanmıştı : tarih 11 Ağustos 1999. O günü hatırlıyorum da gündüz vaktiydi ; bir çocuk dergisinden aldığım röntgen filmi gibine benzer siyah -yarı saydam plastikten yapılma güneş tutulması gözlüğü ile evimizin arka balkonundan güneş tutulmasını izlemeye çalışıyordum. Etraf böyle filtre resim gibi renk değiştirmiş gibi gelmişti tutulma olurken. Hey gidi zaman.. O gün onun doğumgünüydü.. Ona sıkı sarıldım mı hatırlamıyorum -küçüktüm- ama inşallah sarılmışımdır. İyi ki benim '.....'

99 dan sonraki o güneş tutulmasından sonra 17 ağustos depremi olmuştu. Bir çok insan depremle tutulmayı ilişkilendirmişti. Depremi anımsıyorum da sabah uyandığımda elektrikler yoktu. Büfeden ekmek ve gazete alacaktım, geçerken  kuruyemişcinin önündeki dondurma dolabının üstünün bezle kapatıldığını farketmiştim sanırım, sahibine niye örttüğünü sormuştum sanırım, o da elektrikler yok ve ne zaman geleceği belli değil demişti. Özetle depremi sabah dışarı çıktığımda öğrenmiştim. Bizimkiler işteydi. Aslında gece onlar depremi duymuşlar ancak ben fosur fosur uyuduğum için habersizdim. O zamanlar böyle teknoloji gelişmiş değil. Şimdi olsa cep telefonundan mobil interneti kullanır bakardım deprem nerde olmuş nolmuş diye..
Sonraki günlerde elektrik geldi; hatta sanırım akşamına gelmişti. Tv 'de uzun süre haberlerde hep depremle ilgili şeyler izledik; enkazdan sağ çıkanlara sevindik, ölenlere üzüldük, o insanların yerine kendimizi koyduk. Ben çocuk aklımla deprem çantası hazırladım hep kapının ağzına koydum yıllarca. Şimdiyse bir deprem çantam yok ama kol çantam hep dibimdedir.

Ney diyecektim. 'Hayat kısa, her anın ve sevdiklerinizin kıymetini bilin'..

Not: Bugün güneş tutulması yaşanacak. Ben bu yazıyı yazdığım da saatler 00.40'dı.

-Mermaid-