Pandemi Günlükleri 9 : Kendime ciddi ciddi sormadığım sorular

Bu 'evdekal' günleri zorunlu olarak en çok kendimle vakit geçirmem gereken günler oldu. Evet tam anlamıyla yalnız değilim ; hem ailemleyim hem de telefon-sosyal medya gibi iletişim araçlarıyla insanlarla iletişim halindeyim. Ha bir de uzaktan eğitim mevzusu var. Neyse tüm bunlar bir yana yine de kendimle en çok kaldığım zaman dilimi oldu.

Bugün kera nın bloguna gözatarken geçmiş günümüz gelecek böyle bir anılar, düşünceler silsilesi, karmaşık duygular içinde buldum kendimi. Boğazım düğümlendi. Bazen ne hissettiğimi ifade edemiyorum.

Her neyse bir şey farkettim. O kısmı buraya yazmıyım. Ama bu yazıyı kendim okuduğumda hatırlayacağım.

Gerçekten ne istiyorum? Ben hayattan gerçekten ne istiyorum? Toplumsal dayatmalar, aile vb bir yana ben ne istiyorum? Gerçekten ne istiyorum? Hayatta ne için çabalıyorum? Neden korkuyorum mesela ve korkumun temeli ne?

Bu soruları kendime sormadığımı farkettim. Hep sorduğumu sanırdım ama sormadığımı farkettim..

Öyle işte. Şimdi sahur yapıp yatacağım. Ramazan ayını hep sevdim. Ramazan içsel huzur demek. Bir de sanırım çocukluğumdaki o toplu yemekler; annem..

Bu ara çok kabus görüyorum. Hayrolsun hayrolsun hayrolsun..