Geçen yıl bugün beraberdik. O hastaydı ama burdaydı.
Son yeni yılımız olduğunu biliyodum. O gün mutfak benim kaçış yerimdi. Hem ağladım hem yeni yıl hazırlığı yapmıştım.
Gece karşılıklı şarap içmiştik. Hastaydı ama engel olmadım. Bu onun son yeni yıl keyfiydi. Arkadaşları uğramıştı. Ona iyi gelmişti. Eve kimseyi çağırmamıştık çünkü herkes potansiyel enfeksiyon tehditiydi. Ama o arkadaşları az da olsa uğrayınca mutlu olmuştu. Ben de onu mutlu görünce..
Konuşmak istiyodu ki yapısı konuşkan ve neşelidir. Ama oksijensizlik onu yoruyodu. Oksijen maskeli dahi zorlanıyodu.
Fotoğraf çekinmiştik. Saniyelik de olsa oksijen tüpünü çıkarıp çektirmişti. Fotoğraflara öyle çıkmak istememişti. Canım annem..
Seni öyle çok özledim ki..
Bu yıl zordu. Biliyorum daha da zor olucak.
Herkese ölücek gözüyle bakıyorum.. Sevdiklerimin ölümünü izlemek zor.
Yıllar bana hayallerimden ne kadar uzaklaştığımı gösterdi. Ne fransızca ne biyolojide akademik kariyer ne aşk. Evet çok şükür başarılarım oldu ve gerçekten şükrediyorum. Ama 2017 annemi aldı mesela.
Sanırım korkmuyorum ölümden. Ölüm huzur gibi geliyor bana. Çünkü dünyayı gerçekten anlayamıyorum.
2018 için çok heyecanlı değilim. Çok dileklerim yok. Uzun uzun 2018 hedef listesi de yapmıyorum. Hayallerimin gerçek olacağına dair inancım da.. Ama umut ediyorum..Sağlık, mutluluk, huzur, başarı, bereket, barış diliyorum herkese ve ayrıca benim için lütfen 2017den daha bir yıl olsun..
Mermaid
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder